Καθοδηγούμενη Εμπειρία: Τα Σύννεφα.. ,Σίλο

Σε απόλυτο σκοτάδι, ακούω μια φωνή που λέει: «Στην αρχή δεν υπήρχε το υπαρκτό ούτε το μη-υπαρκτό: δεν υπήρχε αέρας ούτε ουρανός, και τα σκοτάδια κάλυπταν το πρόσωπο της αβύσσου. Δεν υπήρχαν ούτε άνθρωποι, ούτε ένα ζώο, πουλί, ψάρι, γαρίδα, ξύλο, πέτρα, ούτε σπηλιές ή βράχοι, κοιλάδες ή δάση. Δεν υπήρχαν γαλαξίες ούτε άτομα… και δεν υπήρχαν ούτε εμπορικά καταστήματα. Τότε γεννήθηκες εσύ και άρχισε ο ήχος και το φως η θερμότητα και το ψύχος, το μαλακό και το σκληρό».

Η φωνή σωπαίνει και αντιλαμβάνομαι ότι ανεβαίνω σε μια κινούμενη σκάλα, μέσα σ’ ένα τεράστιο εμπορικό κατάστημα. Διέσχισα διάφορους ορόφους και τώρα βλέπω ότι η σκεπή του κτιρίου ανοίγει και η σκάλα συνεχίζει να με μεταφέρει, αργά και άνετα, μέχρι τον ανοιχτό ουρανό.

Βλέπω το κτίριο, εκεί χαμηλά, πολύ μικρό. Η ατμόσφαιρα είναι βαθιά γαλάζια. Αισθάνομαι με ευχαρίστηση την αύρα που κάνει τα ρούχα μου να κυματίζουν και αναπνέω γαλήνια.

Αφού διέσχισα ένα στρώμα ομίχλης βρίσκομαι σε μια θάλασσα από κατάλευκα σύννεφα. Η σκάλα στρέφεται έτσι που να μου επιτρέπει να περπατήσω πάνω της όπως πάνω σε ένα πεζοδρόμιο. Προχωρώ και αντιλαμβάνομαι ότι βαδίζω πάνω σε ένα δάπεδο από σύννεφα. Το βάδισμά μου είναι πολύ αρμονικό. Μπορώ να πηδάω μεγάλες αποστάσεις, μια και η βαρύτητα είναι ελάχιστη. Επωφελούμαι για να κάνω πιρουέτες, πέφτοντας με την πλάτη και αναπηδώντας ξανά προς τα πάνω, σαν να βρίσκομαι σε τραμπολίνο. Οι κινήσεις είναι αργές και η ελευθερία δράσης μου είναι ολοκληρωτική.(*)

Ακούω τη φωνή ενός παλιού φίλου που με χαιρετά. Μετά τον βλέπω να πλησιάζει, τρέχοντας με χάρη. Αγκαλιαζόμαστε, στριφογυρίζουμε και πηδάμε πολλές φορές κάνοντας κάθε τύπο φιγούρας, γελώντας και τραγουδώντας.(*) 

Στο τέλος καθόμαστε και βγάζει από τα ρούχα του ένα καλάμι για ψάρεμα που το απλώνει. Κάνει τις ετοιμασίες αλλά αντί να χρησιμοποιήσει δόλωμα, βάζει έναν μαγνήτη με σχήμα πετάλου. Μετά αρχίζει να χειρίζεται το μασούρι και ο μαγνήτης κατεβαίνει διαπερνώντας το δάπεδο από σύννεφα… Μετά από λίγο, το καλάμι αρχίζει να πάλλεται και φωνάζει: «Νομίζω πως πιάσαμε κάτι καλό!». Αρχίζει αμέσως να τραβάει το αγκίστρι, μέχρι που εμφανίζεται ένας μεγάλος δίσκος κολλημένος στο μαγνήτη. Πάνω υπάρχουν όλα τα είδη ποτών και φαγητού. Η διακόσμηση είναι πολύ προσεγμένη. Ακουμπάει το δίσκο και ετοιμαζόμαστε για το μεγάλο φαγοπότι. Όλα όσα δοκιμάζω έχουν μία εκλεκτή γεύση. Το πιο εκπληκτικό είναι ότι τα φαγητά δεν μειώνονται. Κάθε φορά, εμφανίζονται καινούρια που αντικαθιστούν τα άλλα, φτάνει να το επιθυμήσουμε, έτσι αρχίζω να διαλέγω τα αγαπημένα μου και τρώω με μεγάλη απόλαυση.(*)

Ικανοποιημένοι ξαπλώνουμε ανάσκελα πάνω στο μαλακό στρώμα από σύννεφα, δοκιμάζοντας μια υπέροχη αίσθηση ευεξίας. (*)

Αισθάνομαι όλο το σώμα μου χλιαρό και σαν από βαμβάκι, εντελώς χαλαρωμένο, ενώ γλυκές σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου. (*)

Αντιλαμβάνομαι ότι δεν αισθάνομαι ούτε βιασύνη, ούτε ανησυχία, ούτε καμία επιθυμία, σαν να είχα όλο τον χρόνο του κόσμου. (*)

Σ’ αυτή την κατάσταση πληρότητας και ευεξίας προσπαθώ να σκεφτώ τα προβλήματα που είχα στην καθημερινή ζωή και αισθάνομαι ότι μπορώ να τα σκεφτώ χωρίς αδικαιολόγητη ένταση. Έτσι μου εμφανίζονται λύσεις ξεκάθαρες. (*)

Μετά από λίγο ακούω το φίλο μου που λέει: «Πρέπει να επιστρέψουμε». Σηκώνομαι και, κάνοντας μερικά βήματα, αισθάνομαι πως είμαι πάνω στην κινούμενη σκάλα. Αυτή γέρνει γλυκά προς τα κάτω εισχωρώντας στο δάπεδο από σύννεφα. Αισθάνομαι μια ελαφριά ομίχλη, ενώ αρχίζω να κατεβαίνω προς τη γη. Πλησιάζω στο κτίριο, στο υψηλότερο σημείο από το οποίο μπαίνει η κινούμενη σκάλα. Κατεβαίνω από τους διάφορους ορόφους του εμπορικού καταστήματος, βλέπω από όλες τις μεριές τον ανήσυχο κόσμο να διαλέγει αντικείμενα για να αγοράσει. Κλείνω τα μάτια και ακούω μια φωνή που λέει:

«Τότε δεν υπήρχε ούτε φόβος ούτε ανησυχία, ούτε επιθυμία, γιατί ο χρόνος δεν υπήρχε» (*)

                                                     πηγή: www.kosmosxorispolemous.gr απτο βιβλίο : Καθοδηγούμενες εμπειρίες, Σίλο

Αφού τελειώσετε αυτήν τη καθοδηγούμενη εμπειρία, παρατηρείστε ποιες είναι οι δυσκολίες που σχετίζονται με την ελευθερία της κίνησης που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της εμπειρίας και συγκρίνετε τις δυσκολίες αυτές με τα καθημερινά προβλήματα του είδους ή με περιορισμούς της σωματικής έκφρασης.

Επαληθεύστε αν στην κατάσταση πνευματικής χαλάρωσης που επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια της εμπειρίας, τα καθημερινά προβλήματα μπορούν να πάρουν άλλες διαστάσεις ή να διορθωθούν καλύτερα απ’ όσο συνήθως συμβαίνει.

Αν επαναλαμβάνοντας την εμπειρία, καταφέρνετε να νικήσετε τις αντιστάσεις, παρατηρείστε στην καθημερινή σας ζωή τα ανάλογα αποτελέσματα.